ตอนที่ 3: ...
Read Moreซีรีส์ Fluffy Frenchie ตอนที่ 2 ยีนขนยาวในเฟรนซ์บูลด็อก – วิทยาศาสตร์เบื้องหลังความฟู
ตอนที่ 2: ยีนขนยาวในเฟรนช์บูลด็อก – วิทยาศาสตร์เบื้องหลังความฟู
ขนนุ่มฟูของ Fluffy Frenchie ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่คือเรื่องของพันธุกรรม
Fluffy French Bulldog หรือเฟรนช์บูลด็อกขนยาวอาจดูเหมือนเวอร์ชันน่ารักพิเศษของสายพันธุ์ยอดนิยม แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาแตกต่าง ไม่ใช่แค่ขนยาว ๆ ที่ปุกปุย — มันคือเรื่องของ ยีน และการคัดเลือกพันธุ์ที่แม่นยำที่สุด
Long Hair Gene (LH): ผู้เล่นหลักของความฟู
ขนยาวในเฟรนช์บูลด็อกเกิดจาก ยีนด้อย ที่เรียกว่า FGF5 (Fibroblast Growth Factor 5) ซึ่งมีบทบาทในการควบคุมวงจรการเจริญเติบโตของเส้นขน หากยีนนี้กลายพันธุ์หรืออยู่ในเวอร์ชันยีนด้อย (recessive variant) เส้นขนจะยาวและหนากว่าปกติ
ในแวดวงผู้เพาะพันธุ์ มักเรียกเวอร์ชันนี้ว่า Long Hair Gene (LH) หรือบางทีก็เรียกแบบไม่เป็นทางการว่า Fluffy gene
ต้องมี LH ทั้งคู่ถึงจะฟู
เพราะเป็นยีนด้อย สุนัขจะต้องได้รับยีน LH จากทั้งพ่อและแม่ (genotype: LH/LH) จึงจะแสดงออกมาเป็นขนยาว หากมีแค่ตัวเดียว (LH/N) ก็จะดูเหมือนขนปกติ แต่สามารถส่งต่อยีนฟูนี้ไปยังลูกได้
วิทยาศาสตร์เข้ามาช่วย: การตรวจ DNA
ในอดีตไม่มีใครรู้ว่าสุนัขตัวไหนแฝงยีนขนยาวไว้หรือไม่ ทำให้การผสมพันธุ์ขนยาวเกิดขึ้นได้ยากและสุ่มมาก ปัจจุบัน สามารถตรวจ DNA ได้อย่างแม่นยำ ผ่านห้องแล็บ เช่น Animal Genetics หรือ Embark เพื่อดูว่าเฟรนช์บูลด็อกตัวใดเป็นพาหะหรือแสดงออกยีน LH
ผู้เพาะพันธุ์คุณภาพมักจะ:
• ตรวจพ่อแม่พันธุ์ทุกตัวก่อนผสม
• เลือกจับคู่แบบ LH/N กับ LH/N หรือ LH/LH อย่างมีแผน
• ตรวจลูกสุนัขทันทีหลังคลอด เพื่อยืนยันผลทางพันธุกรรม
ความฟูไม่ใช่ของปลอม
หนึ่งในคำถามที่มักเจอคือ “ขนยาวนี่แท้จริงไหม?” คำตอบคือ Fluffy Frenchie ไม่ได้เกิดจากการผสมข้ามสายพันธุ์ แต่เกิดจากยีนแท้ที่อยู่ในเฟรนช์บูลด็อกสายเก่ามานานแล้ว เพียงแต่ไม่เคยแสดงออกจนเทคโนโลยี DNA ทำให้เราค้นพบได้อย่างแม่นยำ
สรุป
ขนยาวของ Fluffy Frenchie คือผลลัพธ์จากยีนที่ซ่อนอยู่และการคัดเลือกที่ประณีต
มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย และต้องการความรู้ ความเข้าใจ และความตั้งใจสูงมากจากผู้เพาะพันธุ์
ดังนั้น ลูกสุนัขขนฟูแต่ละตัวจึงไม่ใช่แค่ “น่ารัก” — แต่คือผลงานแห่งพันธุกรรม
